Σπήλαιο Αγίου Γεωργίου Κιλκίς

Το σπήλαιο βρίσκεται στο λόφο του Αγίου Γεωργίου στα βόρεια της πόλης.
Στην ίδια θέση παλιότερα υπήρχε λατομείο ασβεστόλιθου, που ήταν και η αιτία της τυχαίας ανακάλυψης του. Το σπήλαιο ανακάλυψε το 1925 ο Γιώργος Παυλίδης, πόντιος πρόσφυγας που ήταν εργάτης του λατομείου. Σκάβοντας στο λατομείο βρήκε τυχαία τη μία από τις δύο φυσικές εισόδους του σπηλαίου (καμμία από αυτές δεν χρησιμοποιείται σήμερα). Το σπήλαιο παρέμενε για χρόνια ανεκμετάλλευτο και καταστράφηκε μεγάλο μέρος σταλακτιτικού και σταλαγμιτικού υλικού από παιδιά που έμπαιναν και έπαιζαν σπάζοντας κομμάτια, αλλά και από μαρμαράδες της εποχής που έσπαγαν και χρησιμοποιούσαν τους σταλακτίτες και σταλαγμίτες για επενδύσεις (συντριβανιών, τζακιών κ.α).

Η διαμόρφωση του ίδιου του σπηλαίου, ευτυχώς το έσωσε σε μεγάλο βαθμό, αφού λόγω της στενότητας των διαδρόμων του, εμπόδιζε τη μεταφορά μεγάλων κομματιών, έξω από αυτό.



Το σπήλαιο έχει εμβαδόν 1000 τετραγωνικά μέτρα, επισκέψιμη διαδρομή 500 μέτρα και σταθερή θερμοκρασία 15-17 βαθμούς Κελσίου.

Το ξεχωριστό του σπηλαίου είναι ότι έχει δύο ορόφους και στους έξι θαλάμους του υπάρχουν σχηματισμοί κοραλιών (σπάνιο για σπήλαια) που δημιουργήθηκαν την εποχή που το σπήλαιο ήταν πλημμυρισμένο με θαλασσινό νερό. Τα χρώματα στους θαλάμους του οφείλονται στα οξείδια σιδήρου και αργιλίου καθώς και σε μαγγάνιο και μαγνήσιο.

Πολύ αργότερα, το 1960, η σπηλαιολόγος Άννα Πετροχείλου, εξερεύνησε και χαρτογράφησε το σπήλαιο, στο οποίο έγιναν εργασίες για την αξιοποίησή του από το 1977 έως το 1982 και από το 1985 είναι επισκέψιμο.

Παρουσιάζει επίσης μεγάλο παλαιοντολογικό ενδιαφέρον. Βρέθηκαν περισσότερα από 300 δείγματα απολιθωμένων οστών ζώων σε πολύ καλή κατάσταση διατηρήσεως (από τον Βασίλειο Μακρίδη) ηλικίας από 10.000 έως 100.000 χρόνων.
Η μελέτη τους από την Δρ. Παλαιοντολογίας Ε. Τσουκαλά (Α.Π.Θ.) έδειξε την παρουσία της στικτής ύαινας (crocutacrocutaspelaea GOLDFUSS). Της αλεπούς, της μεγαλόσωμης νυφίτσας (muslelaputoriusrobusta NEWTON), το υποείδος της νυφίτσας αναφέρεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, του άγριου βοδιού, του μικρόσωμου αλόγου και του μεγαλόσωμου αλόγου, του γιγαντόσωμου ελαφιού (Μεγάκερος) και του κόκκινου ελαφιού.

Το σπήλαιο λειτουργεί:
Από Τρίτη έως Παρασκευή από 09:00 - 14:00
Σάββατο & Κυριακή από 09:00 - 14:00 και από 16:00 - 18:00
Τις Δευτέρες παραμένει κλειστό
Η τιμή του εισιτήριου είναι 5 €
Τηλ: 2341020054 και 6977561800
 

Καταρράκτες του Σκρα και Σμαραγδένια λίμνη

Οι καταρράκτες του Σκρα και η μικρή «Σμαραγδένια λίμνη» που δημιουργούν βρίσκονται στα βορειοδυτικά του νομού Κιλκίς, λίγα χιλιόμετρα από τα σύνορα με την Π.Γ.Δ.Μ., στους βορειοανατολικούς πρόποδες του Πάικου.

Πολύ κοντά βρίσκεται το ομώνυμο διάσελο, ανάμεσα στους ορεινούς όγκους του Πάικου και της Τζένας, όπου έγινε η διάσημη μάχη του Σκρα, μία από τις σημαντικότερες μάχες του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Στα βόρεια συναντά κανείς και το ομώνυμο χωριό Σκρα που πήρε το όνομα του από την κοντινή κορυφή Σκρα ντι Λέγκεν (Λίκνο εκ Βράχων στα βλάχικα).




Για να πάτε στην περιοχή παίρνετε το δρόμο από Θεσσαλονίκη για το Πολύκαστρο. Πρώτα, βγαίνετε λοιπόν στην Εθνική οδό για Αθήνα, στρίβετε δεξιά στον κόμβο για τους Ευζώνους και ακολουθείτε τον τεράστιο και ήσυχο δρόμο όλο ευθεία μέχρι την έξοδο για Πολύκαστρο. Ακολουθώντας τον δρόμο για το Πολύκαστρο φτάνετε σε μια διχάλα που χαρακτηριστικά έχει ένα χάρτη στην μέση και ένα σχολείο στα αριστερά.Ακολουθείστε τον αριστερό δρόμο προς την Αξιούπολη. Όταν φτάσετε στην πόλη της Αξιούπολης ακολουθείστε τον κεντρικό δρόμο μέχρι την πλατεία με τη μεγάλη ταμπέλα με τα πολλά χωριά. Πάρτε το δρόμο προς Κούπα, Φανό. Όταν θα συναντήσετε αριστερά ένα δρόμο για Πήγη – Μεταλλεία εσείς συνεχίζετε ευθεία για Φανό. Στον Φανό θα συναντήσετε μια ταμπέλα που θα λέει αριστερά για Σκρα.

Αφού βγείτε από το Σκρα προχωρείστε προς Αρχάγγελο (θα δείτε τη σχετική ταμπέλα). Στην επόμενη διχάλα κάντε αριστερά για το χωριό Κούπα. Από εκεί και πέρα θα βρείτε τις απαραίτητες πινακίδες που θα σας κατευθύνουν στον κατηφορικό δρόμο στα αριστερά που πάει στη Σμαραγδένια λίμνη.

Αφήνετε το αυτοκίνητο στο χώρο στάθμευσης που υπάρχει πριν το μονοπάτι το οποίο κατεβαίνει κανείς με τα πόδια για να φτάσει στους περίφημους καταρράκτες.

Αυτό που αντικρίζει ο επισκέπτης είναι ένα υπέροχο τοπίο με τρεχούμενα νερά και πλούσια βλάστηση, ενώ σε διάφορα σημεία υπάρχουν ξύλινα τραπέζια για πικ-νικ. Εξερευνήστε την περιοχή, είναι πραγματικά ένας επίγειος παράδεισος. Εάν επισκεφτείτε την περιοχή καλοκαίρι, μπορείτε να τολμήσετε – αν αντέχετε το παγωμένο νερό!- μια σύντομη αλλά αναζωογονητική βουτιά.


Γνωστοί και σαν καταρράκτες Κούπας, από το κοντινό χωριό, το μικρό οικοσύστημα έχει δημιουργηθεί, μέσα σε ένα μεικτό δάσος φυλλοβόλων, από το ρέμα Κοτζά-Ντερέ, το οποίο καταλήγει τον Αξιό. Στο σημείο που βρίσκονται οι καταρράκτες κυριαρχεί ο ασβεστόλιθος και το ρέμα με τα χρόνια έχει σμιλέψει την πέτρα διαμορφώνοντας το όμορφο  τοπίο. Στο σημείο που το ρέμα συναντά τη Σμαραγένια λίμνη, τα νερά πέφτουν από τα έξι μέτρα, σχηματίζοντας από πίσω τους μια μικρή σπηλιά, με λεπτούς σταλακτίτες να κρέμονται από την οροφή του βράχου. Η μικρή λίμνη, με βάθος περίπου τέσσερα μέτρα, οφείλει τα γαλαζοπράσινα νερά της σε απολιθωμένους οργανισμούς που βρίσκονται στο πυθμένα της.





Η βλάστηση στη περιοχή είναι ιδιαίτερα πυκνή και αποτελείται από ένα μεικτό δάσος που είναι πλούσιο σε διαφορετικά είδη. Τα δέντρα που συναντά κανείς δίπλα και κοντά στο ποτάμι είναι πλατάνια, σκλήθρα, γαύροι, οξιές, βελανιδιές, κρανιές, καρυδιές, καστανιές, φουντουκιές, κ.ά. Κισσοί, δάφνες, κουφοξυλιές, κλιματσίδες, αρκουδόβατοι φυτρώνουν ανάμεσα σε πολλά λουλούδια.

Η ορνιθοπανίδα περιλαμβάνει πολλά είδη των δασών και των ορεινών ποταμών. Από τα αρπακτικά ξεχωρίζουν οι σφηκιάρηδες, οι γερακίνες, τα ξεφτέρια, τα διπλοσάινα, τα σαΐνια, οι χουχουριστές και οι μπούφοι. Τα πιο χαρακτηριστικά πουλιά που τρέφονται από μικροοργανισμούς κοντά στα νερά είναι οι νεροκότσυφες, οι κιτρινοσουσουράδες και οι σταχτοσουσουράδες, ενώ μέσα στη πυκνή βλάστηση πολλά ακόμα πουλιά βρίσκουν προστασία, όπως δεντροτσοπανάκοι, αηδόνια, κοκκινότσιχλες, τσίχλες, μπεκάτσες, κούκοι, καλόγεροι, γαλαζοπαπαδίτσες, αιγίθαλοι, πράσινοι δρυοκολάπτες, πευκοδρυοκολάπτες, τρυποφράχτες, θαμνοψάλτες, κοκκινολαίμηδες, μαυροσκούφηδες, κ.ά.



Από την ερπετοπανίδα ξεχωρίζουν τα εξής είδη: σαλαμάνδρες, φρύνοι, κιτρινομπομπίνες, γραικοβάτραχοι, δεντροβάτραχοι, βαλκανοβάτραχοι, μεσογειακές χελώνες, κονάκια, πρασινόσαυρες, γιατρόφιδα, νερόφιδα, σαΐτες και οχιές. Στους γύρω λόφους ζούνε λύκοι, τσακάλια και ζαρκάδια. Κοντά στο ρέμα Κοτζά-Ντερέ υπάρχουν βίδρες, ενώ η πανίδα συμπληρώνεται από αλεπούδες, αγριογούρουνα, ασβούς, κουνάβια, νυφίτσες, λαγούς, σκαντζόχοιρους, δασομυωξούς και διάφορες νυχτερίδες.

Λίμνη Ωραιοκάστρου

Η λιμνη του Ωραιοκάστρου είναι μια τεχνητή λίμνη που φτιάχτηκε απο το 1999 μέχρι το 2000 στη θέση της παλιάς χωματερής της περιοχής και έχει διαμορφωθεί με τέτοιο τρόπο ώστε να αποτελεί  ένα πανέμορφο πάρκο αναψυχής.

 Βρίσκεται στην ανατολική πλευρά της πόλης του Ωραιοκάστρου πίσω από το συγκρότημα κτιρίων του ΟΑΕΔ , δίπλα στο πάρκο Καλόγερος και λίγο χαμηλότερα υψομετρικά από αυτό.



 Η λίμνη αποτελείται από δύο λεκάνες μία μικρότερη και μία μεγαλύτερη. Ο δρόμος που οδηγεί από το Ωραιόκαστρο στη λίμνη καταλήγει σε ένα όμορφα διαμορφωμένο πλάτωμα με δένδρα και παγκάκια μπροστά στην μεγάλη λεκάνη της λίμνης. Στα δεξιά της λεκάνης αυτής υπάρχει δρόμος μέσα από τις λεύκες που οδηγεί στην μικρή λεκάνη όχι αρκετά βατός όμως μέχρι το τέλος. Ετσι θα μπορούσαμε να πούμε ότι η μικρή λεκάνη της λίμνης δεν είναι εύκολα επισκέψιμη.

Γύρω από την λίμνη υπάρχουν μεγάλα δένδρα , λεύκες  κατά μήκος της δεξιάς όχθης , πλατάνια και πευκοειδή  κατά μήκος της αριστερής  οχθης , λιγούστρες  που σχηματίζουν φυσικό φράχτη μπροστά στο πλάτωμα που έχει ειδικά διαμορφωθεί για τους επισκέπτες και όμορφες ακακίες στο χώρο που διαμορφώθηκε ώστε να είναι η λίμνη επισκέψιμη. Ακόμη καλάμια και υδρόβια φυτά σιγά σιγά εμφανίστηκαν μέσα στη λίμνη.
 

Νυμφόπετρες

Έξω από το χωριό Νυμφόπετρα, στο δρόμο για Προφήτη, βρίσκονται οι «Νυμφόπετρες», ιδιόμορφος γεωλογικός σχηματισμός, που έχει ανακηρυχθεί μνημείο της φύσης. Πρόκειται για μια εντυπωσιακή σειρά από όρθιους ασβεστολιθικούς βράχους, για την προέλευση των οποίων υπάρχει πλούσια λαογραφική παράδοση.

Έτσι σύμφωνα με μια εκδοχή της τοπικής λαογραφικής παράδοσης οι Νυμφόπετρες είναι μια ομάδα από κυνηγούς οι οποίοι ενώ αναζητούσαν θηράματα σε μια κυνηγητική εξόρμηση, συνάντησαν τυχαία μια παρέα από νύμφες του δάσους οι οποίες λούζονταν στα κρυστάλλινα νερά μιας πηγής. Οι άνδρες έμειναν εκστατικοί παρακολουθώντας το θέαμα αλλά η θέα Άρτεμις που τους αντιλήφθηκε εξοργίστηκε τόσο με την ασέβειά τους ώστε τους πέτρωσε στο σημείο που στέκονταν.

Σύμφωνα πάλι με άλλη εκδοχή τοπικής λαογραφικής παράδοσης οι βράχοι προήλθαν από μια γαμήλια πομπή συνοδείας των μελλονύμφων προς την εκκλησία. Κάποια στιγμή η νύφη διαπίστωσε ότι είχαν ξεχάσει να πάρουν από το σπίτι τις βέρες της τελετής και τότε η «κακιά» πεθερά καταράστηκε το ζευγάρι και την πομπή που το ακολουθούσε να πετρώσει στο σημείο που βρίσκονταν.

Ωστόσο η επιστημονική εξήγηση του φαινομένου των ιδιόμορφων σχηματισμών πετρωμάτων είναι εντελώς διαφορετική και άκρως ενδιαφέρουσα καθώς καταγράφει την έντονη γεωλογική δραστηριότητα της περιοχής κατά την διάρκεια της γεωλογικής της εξέλιξης και της διαγένεσης των πετρωμάτων που συγκροτούν το υπόστρωμα της περιοχής. Το πέτρωμα που συγκροτεί του ιδιόμορφους όρθιους σχηματισμούς βράχων ονομάζεται τραβερτίνης.

Ανήκει στα ιζηματογενή πετρώματα, τα οποία σχηματίζονται από απόθεση ή καταβύθιση υλικών που βρίσκονται σε αιώρηση ή διάλυση μέσα σε ένα ρευστό μέσο (νερό ή αέρας) και τη μετέπειτα συγκόλληση των υλικών που αποτέθηκαν μεταξύ τους. Χαρακτηρίζονται από τη στρώση των υλικών τους σε διαδοχικά επίπεδα και τα απολιθώματα, τα οποία βρίσκονται μόνο μέσα σε ιζήματα.
Οι διαδικασίες σχηματισμού ιζηματογενών πετρωμάτων είναι οι ακόλουθες:
• Διάβρωση και αποσάθρωση, που είναι οι φυσικοχημικές και βιολογικές διεργασίες που υφίστανται τα προϋπάρχοντα πετρώματα με αποτέλεσμα την καταστροφή τους.
• Μεταφορά των υλικών που προέκυψαν από την αποσάθρωση, με τον άνεμο και το νερό των ποταμών και των θαλασσών.
• Απόθεση των υλικών που βρίσκονται σε αιώρηση ή διάλυση. Η απόθεση γίνεται σε διαδοχικά στρώματα.
• Διαγένεση, που είναι η διαδικασία με την οποία ένα χαλαρό ίζημα μετατρέπεται σε συμπαγές πέτρωμα, με τη βοήθεια της πίεσης των υπερκείμενων στρωμάτων και της φυσικής συνδετικής ύλης.

Ο τραβερτίνης είναι ένα κλαστικό ιζηματογενές πέτρωμα ανθρακικό, με ανοιχτό καστανοκίτρινο και άλλες φορές γκρίζο χρώμα και με χαρακτηριστική πορώδη υφή. Το ανθρακικό ασβέστιο αποτίθεται γύρω από φυτικά μέρη, τα οποία στη συνέχεια μετά την αποσύνθεσή τους απομακρύνονται και αφήνουν πόρους στο πέτρωμα.
Το πέτρωμα εκτός από τις Νυμφόπετρες συναντάται συχνά στην περιοχή της λεκάνης Μυγδονίας όπως στα Λουτρά Απολλωνίας, στο δέλτα του χειμάρρου Απολλωνίας και συγκεκριμένα στη θέση βήμα Αποστόλου Παύλου και αλλού.
Η συχνή του εμφάνιση εξηγείται από την πρόσφατη γεωλογικά εξέλιξη της λεκάνης στην οποία σχεδόν πριν 1.000.000 χρόνια κυριαρχούσε μια τεράστια ενιαία λίμνη η έκταση της οποίας υπερκάλυπτε το άθροισμα των δύο σημερινών λιμνών Κορώνειας & Βόλβης, ενώ είχε και σημαντικά μεγαλύτερο βάθος. Η περιοχή ήταν και περισσότερο γεωλογικά ενεργή με έντονη παρουσία αναβλυζόντων θερμοπιδάκων με θερμικό ρευστό που είχε μεγάλες συγκεντρώσεις διαλυμένων πετρωμάτων. Η συνεχής εναπόθεση των αλάτων στα σημεία ανάβλυσης που ίσως ήταν εκείνη την εποχή κάτω από την επιφάνεια της τεράστιας λίμνης και οι διεργασίες διαγένεσης που ακολούθησαν σχηματοποίησαν αυτή την κάθετη σε μορφή καμινάδας ανάπτυξη του τραβερτίνη και όταν αυτοί οι σχηματισμοί βρέθηκαν στην επιφάνεια του εδάφους διαμόρφωσαν την ιδιαίτερη μορφή τους στη θέση Νυμφόπετρες.

ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ
Η Νυμφόπετρες βρίσκονται σε απόσταση 2 km περίπου Δυτικά από τον ομώνυμο οικισμό στο τοπικό Διαμέρισμα Νυμφόπετρας του Δήμου Εγνατίας. Η οδική απόσταση από το κέντρο της Θεσσαλονίκης είναι περί τα 44 km Βορειανατολικά της πόλης, ακολουθώντας το επαρχιακό οδικό δίκτυο Βόρεια των δύο λιμνών.

Αμμόλοφοι Καβάλας

Αρκεί ένα ταξίδι 14 χλμ. από την Καβάλα, 40 χλμ. από τη Δράμα, 70 χλμ. από τις Σέρρες και 140 χλμ. από τη Θεσσαλονίκη για να γνωρίσει κανείς την απόλυτη φυσική ομορφιά μιας ακτογραμμής που μπορεί να μην συγκαταλέγεται μεταξύ των πολυδιαφημισμένων της χώρας, καθώς δεν βρίσκεται σε κάποιον από τους δημοφιλείς προορισμούς των Κυκλάδων, των Δωδεκανήσων ή του Ιονίου, αλλά κερδίζει τον επισκέπτη με την πρώτη ματιά. 

Ο λόγος για τους Αμμόλοφους, μία εντυπωσιακή παραλία δυτικά της Καβάλας, στα διοικητικά και γεωγραφικά όρια του Δήμου Παγγαίου, που κάθε χρόνο αποτελεί πόλο έλξης δεκάδων χιλιάδων τουριστών. Για τους δε ντόπιους είναι η παραλία των τεσσάρων νομών και των δύο ...χωρών. Κι όχι άδικα, αν αναλογιστεί κανείς ότι την επιλέγουν για τα καλοκαιρινά τους μπάνια επισκέπτες και τουρίστες από την Καβάλα, τη Δράμα, τις Σέρρες και τη Θεσσαλονίκη και εσχάτως εκατοντάδες Βούλγαροι, που κάθε Κυριακή καταφθάνουν με ειδικά ναυλωμένα τουριστικά λεωφορεία από τις γειτονικές βουλγαρικές πόλεις για να απολαύσουν στιγμές δροσιάς, κοσμοπολίτικης διάθεσης, ξεκούρασης και χαλάρωσης σε ένα ιδανικό περιβάλλον.



Κάθε χρόνο, λοιπόν, όταν το καλοκαίρι βρίσκεται στην καλύτερη στιγμή του, όταν κάθε εικόνα του μυαλού "γεμίζει" με θάλασσα και ήλιο, με ατελείωτες αμμουδιές και χαλάρωση, με παιχνίδι και καλή παρέα, τότε η επιλογή δεκάδων εκατοντάδων τουριστών, επισκεπτών αλλά και μόνιμων κατοίκων είναι οι Αμμόλοφοι.

Πρόκειται για μια αλυσίδα καθαρών ακρογιαλιών που εκτείνονται σε μήκος 15 χλμ. (ολόκληρη η ακτογραμμή του Δήμου Παγγαίου είναι 55 χλμ.) με διαυγή, κρυστάλλινα και ρηχά νερά, που αποτελούν πραγματικό στολίδι της περιοχής, προσφέροντας στιγμές διασκέδασης και χαλάρωσης, μέσα από πληθώρα θαλάσσιων σπορ και σύγχρονα beach bars, που δεν έχουν σε τίποτα να ζηλέψουν απ' αυτά της Χαλκιδικής ή των κοσμοπολίτικων νησιών του Αιγαίου και του Ιονίου.



Οι τρεις κολπίσκοι των Αμμολόφων είναι σίγουρο ότι θα ικανοποιήσουν και τον πιο απαιτητικό επισκέπτη. Από τα ομορφότερα μέρη για κολύμπι, στην αρχή ακόμα των Αμμόλοφων, και αφού διασχίσεις έναν χωματόδρομο ενός χιλιομέτρου είναι η χερσόνησος του Βρασίδα στη Νέα Πέραμο. Εκεί μπορεί να απολαύσει κανείς το μπάνιο του, στη σκιά του βυζαντινού κάστρου της αρχαίας Οισύμης, ενώ τα ελαιόδεντρα και τα αμπέλια δημιουργούν εικόνες που ξεκουράζουν όλες τις αισθήσεις.

Αργά το μεσημέρι και αφού τελειώσει το μπάνιο, οι επισκέπτες έχουν τη δυνατότητα να επιλέξουν ανάμεσα σε εκλεκτούς ψαρομεζέδες σε μια από τις πολλές παραθαλάσσιες ταβέρνες της Νέας Περάμου ή της Νέας Ηρακλείτσας. Να δοκιμάσουν εκλεκτά κρασιά της περιοχής αλλά και το καθαρό τσίπουρο που παρασκευάζεται με την παραδοσιακή μέθοδο της απόσταξης από τους δεκάδες αμβυκούχους που λειτουργούν τα καζάνια τους στο Δήμο Παγγαίου. Τόσο η παραλία της Νέας Περάμου όσο και της Νέας Ηρακλείτσας προσφέρονται για απογευματινούς περιπάτους, για βόλτες με ποδήλατα αλλά και για καφέ δίπλα στη θάλασσα. Στη Νέα Ηρακλείτσα υπάρχει οργανωμένη μαρίνα για τον ελλιμενισμό τουριστικών σκαφών.



Την τελευταία δεκαετία, η περιοχή των Αμμολόφων αναμορφώθηκε ριζικά χάρη στις προσπάθειες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης να συνδυάσει την επιχειρηματικότητα και την τουριστική ανάπτυξη με τον σεβασμό προς τη φύση, την προστασία του περιβάλλοντος, αλλά και τη διαφύλαξη της πολιτιστικής κληρονομιάς καθώς ολόκληρη η περιοχή των Αμμολόφων είναι χαρακτηρισμένη ως αρχαιολογική ζώνη.

Στο πλαίσιο αυτό, οι τοπικές Αρχές κατασκεύασαν νέες ομοιόμορφες ξύλινες λυόμενες κατασκευές, όπου στεγάζονται τα beach bars της περιοχής, αποκατέστησαν την ηλεκτροδότηση, βελτίωσαν το οδικό δίκτυο και δημιούργησαν χώρους στάθμευσης αυτοκινήτων.

Καθώς σουρουπώνει, οι Αμμόλοφοι μεταμορφώνονται σε μια μαγική εικόνα. Οι τελευταίες παρέες μαζεύουν ξύλα για τη φωτιά που θα ζεστάνει ελαφρά τη δροσιά της νύχτας και θα φωτίσει τον ουρανό με τα εκατομμύρια άστρα. Ήχοι ρέγκε και λάτιν γεμίζουν την ατμόσφαιρα και η κιθάρα της παρέας κρατάει συντροφιά στον παφλασμό του κύματος.

Το φυσικό περιβάλλον των Αμμόλοφων

Το φυσικό περιβάλλον της ευρύτερης περιοχής των Αμμόλοφων, παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον από πολλές απόψεις (οικολογική, ιστορική -αρχαιολογική, γεωλογική -εδαφολογική, τουριστική, κλπ) και διακρίνεται για την ιδιαίτερη γραφικότητα, τη μοναδικότητα και το αναλλοίωτο του διαμορφωμένου τοπίου.



Το τοπίο αυτό παρουσιάζει εντυπωσιακές εναλλαγές μεταξύ αμμοθινών διαφόρου μεγέθους και σχήματος, απέραντων παραλιών με ψιλή άμμο, συμπλεγμάτων βραχωδών ακτών, κολπίσκων και μικρών όρμων, μικρών χερσονήσων, καλλιεργούμενων εκτάσεων από αμπέλια και ελιές και φυσικών υψωμάτων καλυμμένων με βλάστηση (πουρνάρι και άλλους αείφυλλους θάμνους).

Στο σύνολο αυτό εντάσσονται σχετικά αρμονικά λιγοστές παραθεριστικές κατοικίες και κάποια μικρά παρεκκλήσια. Η υπάρχουσα βλάστηση είναι σημαντική και εκτός των καλλιεργειών, των διαφόρων φυτεύσεων στα ιδιόκτητα κτήματα και της βλάστησης των υψωμάτων, καθώς παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα χαμηλά, ανθοφόρα και μη, φυτά και θάμνους που φύονται πάνω στις αμμοθίνες και χρήζουν προστασίας και ανάδειξης.

Η πανίδα της περιοχής είναι επίσης ενδιαφέρουσα και περιλαμβάνει ποικιλία ερπετών, πτηνών, ψαριών και εντόμων, συντελώντας στη δημιουργία οικοσυστήματος με αρμονική ισορροπία. Τα νερά της θάλασσας εμφανίζουν μεγάλη καθαρότητα, είναι ρηχά, συνήθως ήρεμα τους καλοκαιρινούς μήνες και για τους λόγους αυτούς ενδείκνυνται για κολύμβηση, θαλάσσια σπορ και ψάρεμα.

Η θαλάσσια αύρα που πνέει συχνά στη περιοχή τους καλοκαιρινούς μήνες συντελεί στη φυσική δροσιά και στη μείωση των υψηλών θερμοκρασιών κατά τις περιόδους καύσωνα.

Πηγή φωτογραφιών: Δήμος Παγγαίου / Αχιλλέας Σαββόπουλος.

Πηγή: Το Ποντίκι

Οι καταρράκτες της Βαρβάρας

Η συμφωνία της φύσης περιλαμβάνει δύο απίθανους καταρράκτες και ολοκληρώνεται με τους ίταμους, τα σκλήθρα, τις φλαμουριές, τις οξιές, τις άγριες φουντουκιές που φυτρώνουν ολόγυρα, ενώ τα βράχια με τα έντονα χρώματα σχηματίζουν ένα είδος πύλης στα ψηλά.
Τόσο η τοποθεσία οσο και η αίσθηση ηρεμίας, γαλήνης και επαφής με το φυσικό στοιχείο σε κάνουν να νομίζεις ότι ανακάλυψες ένα κομμάτι του επι γης παραδείσου.

Αφήνοντας το αυτοκίνητο στο χώρο στάθμευσης και μπαίνοντας στην ρεματιά μπορείτε να δείτε δύο καταρρακτες, Το σημείο από παλιά ονομαζόταν «του Αγγελούση» και το νερό καταλήγει στον Μαυρόλακα, το ποτάμι που είναι το σύνορο Ολυμπιάδας-Βαρβάρας.

Τον πρώτο καταρράκτη θα τον δείτε από ψηλά (όσοι έχουν υψοφοφία καλύτερα ας το αποφύγουν), ενώ στον δεύτερο θα νιώσετε την ορμή του νερού, ακόμα και το καλοκαίρι.
Η περιπατητική διαδρομή ανακάλυψης είναι σύντομη (5-10 λεπτά) και τόσο τα ξύλινα γεφυράκια, όσο και η σωστή σηματοδότηση συμβάλλουν θετικά στην απόλαυση του μοναδικού τοπίου. Ιδανικός τόπος για οικογένειες με μικρά παιδιά, τα οποία είναι σίγουρα ότι θα ενθουσιαστούν. 

ΠΩΣ ΘΑ ΦΤΑΣΕΤΕ 

• Οι καταρράκτες της Βαρβάρας κρύβονται στο πυκνό δάσος που ανήκει στη Βαρβάρα, αλλά βρίσκονται πιό κοντά στην Ολυμπιάδα. Ακολουθώντας τον ασφάλτινο δασικό δρόμο Βαρβάρας-Ολυμπιάδας (μια από τις ομορφότερες ασφάλτινες διαδρομές στην Χαλκιδική) θα περάσετε τις χαρακτηριστικές 5 Βρύσες (λέγεται και Κρασονέρι) και θα κατηφορίσετε μέχρι να δείτε την ταμπέλα με τη σχετική σήμανση στ’ αριστερά σας. Ακολουθείτε το βατό χωματόδρομο και στα 2,3 χιλιόμετρα χρειάζεται προσοχή: Το σωστό είναι να στρίψετε όλο αριστερά ακολουθώντας τη «φουρκέτα». Μετά από 900 μέτρα θα έχετε φτάσει στο σημείο στάθμευσης των καταρρακτών. Αν πάτε ελαφρά αριστερά θα βρεθείτε μετά απο 4 χλμ. πάνω σε περιοχή λατομείων, ενώ αν συνεχίσετε την πορεία σας ανατολικά θα φτάσετε στα Καλύβια Βαρβάρας. 

• Ανηφορίζοντας από την Ολυμπιάδα προς τη Βαρβάρα, λίγο μετά το κιόσκι θέας, στο οποίο αξίζει επίσης να σταθείτε, ένας χωματόδρομος στα δεξιά θα σας οδηγήσει σε ένα από τα πιο ιδιαίτερα σημεία της Χαλκιδικής, τους καταρράκτες της Βαρβάρας, που κρύβονται μέσα στο πυκνό δάσος. Ακολουθώντας τις πινακίδες, θα εντοπίσετε εύκολα τον έναν καταρράκτη, τον οποίο βλέπετε από πάνω, ενώ, περπατώντας προς την αντίθετη κατεύθυνση μέσα στην πλούσια βλάστηση της ρεματιάς, θα φτάσετε σε περίπου 10 λεπτά εμπρός στον υπέροχο μεγάλο καταρράκτη. Πικνίκ και παιχνίδι στα νερά ενδείκνυνται και με το παραπάνω!
  

Το Φαράγγι της Σκάλας

 

Στις Βόρειες πλαγιές της οροσειράς του Χορτιάτη οι οποίες χαρακτηρίζονται από έντονη εναλλαγή της μορφολογίας του ανάγλυφου και από πολυάριθμες ρεματιές και χειμάρρους που αποτελούν τμήμα του πολυσχιδούς υδρογραφικού δικτύου των Νότιων περιοχών της Μυγδονίας λεκάνης, βρίσκεται ένα βαθύ, άγριο και με οργιώδη βλάστηση φαράγγι γνωστό ως: Φαράγγι της Σκάλας. Το φαράγγι αποτελεί μια βαθιά τομή στις βόρειες πλαγιές του όρους με ανάπτυξη Νότου – Βορρά και το μεγαλύτερο τμήμα του βρίσκεται στο Δήμο Καλλινδοίων του Νομού Θεσσαλονίκης.

Κυριότερα συμβάλλοντα ρέματα είναι το ρέμα Πιθαρούδι που στραγγίζει το μικρό οροπέδιο στο οποίο βρίσκεται ο οικισμός Λιβάδι του Δήμου Βασιλικών και το ρέμα που στραγγίζει το μικρό υψίπεδο στα Βόρεια του οικισμού Πετροκέρασων του Δήμου Ζαγκλιβερίου. Πλήθος άλλων μικρών ρεμάτων συμβάλλουν προς το ρέμα που διατρέχει τον πυθμένα του φαραγγιού της Σκάλας το οποίο σβήνει σε υψόμετρο 220 μέτρων μόλις συναντήσει το υψίπεδο της πεδιάδας του Ζαγκλιβερίου. Από το σημείο αυτό και μετά το ρέμα είναι γνωστό με το όνομα Πλατανόρεμα Ζαγκλιβερίου και στρέφοντας προς τα Βορειοανατολικά συνεχίζει την ροή προς το κατώτερο πεδινό τμήμα Νοτιοδυτικά της Βόλβης, συμβάλλει στο ρέμα Δερβένι το οποίο με τη σειρά του εκβάλλει στη λίμνη.

Το μήκος του φαραγγιού είναι περίπου 5 km ξεκινώντας από υψόμετρο 820 μέτρων και σβήνοντας στην υψομετρική των 220 μέτρων του υψιπέδου του Ζαγκλιβερίου με την έξοδό του που μετονομάζεται σε Πλατανόρεμα να απέχει 4,5 km Βορειοδυτικά του οικισμού Ζαγκλιβερίου και 1,5 km Ανατολικά του οικισμού Άγιος Χαράλαμπος του Δήμου Ζαγκλιβερίου. Η πρόσβαση προς το φαράγγι είναι σχετικά εύκολη και γίνεται μέσω αγροτικού δρόμου μήκους 1600 μέτρων περίπου που ξεκινά από την επαρχιακή οδό Γερακαρούς – Ζαγκλιβερίου σε σημείο περί τα 2,8 km πριν τον οικισμό Ζαγκλιβερίου.

Το φαράγγι κόβει την ανάσα του επισκέπτη με το μεγαλείο των απόκρημνων και κατάφυτων πλαγιών του βουνού που το σχηματίζουν. Η βλάστηση στο εσωτερικό του αποτελείται από θεόρατα πλατάνια αλλά και πάρα πολλά άλλα είδη υδροχαρούς βλάστησης. Όσο ανεβαίνει κανείς υψομετρικά προς τις δύο απόκρημνες πλαγιές η βλάστηση αλλάζει ταχύτατα από ψηλόκορμα είδη σε πιο χαμηλά όπως το πουρνάρι η φιλύρα, η σορβιά, κλπ.

Το χειμαρρικό υδατόρεμα που διασχίζει το φαράγγι παρουσιάζει ροή καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους η οποία παρόλο που μειώνεται δραστικά την περίοδο Αυγούστου – Σεπτεμβρίου είναι εμφανής μέχρι το σημείο εξόδου του φαραγγιού. Το χειμώνα το επίμηκες της λεκάνης απορροής και οι εντονότατες υψομετρικές διαφορές σε συνδυασμό με τις υψηλές σχετικά βροχοπτώσεις και χιονοπτώσεις στα υψίπεδα του Λιβαδίου & των Πετροκέρασων δημιουργούν υψηλές παροχές με υψηλές ταχύτητες ροής που δίνουν χαρακτηριστικά χειμάρρου στο ρέμα.

Τις δεκαετίες 1960 - 1980 το αρμόδιο Δασαρχείο πραγματοποίησε μια σειρά από έργα διευθέτησης του χειμάρρου τα οποία αφορούσαν κυρίως την κατασκευή διαδοχικών μικρών, με ύψος μικρότερο των 8 μέτρων, φραγμάτων από οπλισμένο σκυρόδεμα και επενδυμένα με πέτρα. Στόχος ήταν η σταθεροποίηση της κοίτης, η ελάττωση της ταχύτητας ροής και η συγκράτηση φερτών υλών ώστε να μειωθούν δραστικά τα ανεπιθύμητα χειμαρικά χαρακτηριστικά του ρέματος.

Η βλάστηση που αναπτύχθηκε γύρω από τα έργα αυτά είναι οργιώδης δίνοντας ένα τοπίο απίστευτης ομορφιάς και αισθητικής αξίας που διαφοροποιείται ανάλογα με την εποχή του χρόνου. Η οδοποιία πρόσβασης προς τις θέσεις κατασκευής των μικροφραγμάτων διατηρείται σε ικανοποιητική κατάσταση δίνοντας μια πολύ καλή ευκαιρία περιπάτου για τον επισκέπτη του φαραγγιού. Η πρόσβαση είναι εύκολη σε απόσταση μέχρι και 2,5 km από την είσοδο του φαραγγιού. Από εκεί και πέρα η διαδρομή είναι εφικτή μόνο για ικανούς αναρριχητές με τον κατάλληλο εξοπλισμό και μπορεί κάποιος να κατευθυνθεί αντίστροφα προς τη ροή του ρέματος είτε προς τα Πετροκέρασα, είτε προς το Λιβάδι.

Το ρέμα φιλοξενεί πλούσια πανίδα από Θηλαστικά, αμφίβια, ερπετά & πτηνά καθώς και ένα σπάνιο είδος ψαριού των γλυκών νερών της μπριάνας (Barbus macedonicous).

ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ

Το μεγαλύτερο τμήμα του φαραγγιού της Σκάλας, εκτείνεται στον Δήμο Ζαγκλιβερίου. Η είσοδός του βρίσκεται περί τα 4 χιλιόμετρα Δυτικά του οικισμού Ζαγκλιβέρι και περί τα 2 Km Ανατολικά του οικισμού Άγιος Χαράλαμπος του Δήμου Καλλινδοίων. Από την πόλη της Θεσσαλονίκης απέχει περί τα 50 km. Οι κυριότεροι κλάδοι του ρέματος στο Άνω τμήμα της λεκάνης απορροής του ξεκινούν ο Ανατολικότερος από τον οικισμό Πετροκέρασα του Δήμου Καλλινδοίων και ο Δυτικότερος από τον οικισμό Λιβάδι του Δήμου Βασιλικών.

Κι όμως αυτός ο μικρός παράδεισος που βρίσκεται πίσω απ το Χωρτιάτη απέχει μόλις 40 λεπτά απ τη Θεσσαλονίκη. Παίρνουμε την παλιά εθνική Θεσσαλονίκης-Καβάλας και μόλις φτάσουμε στο χωριό Γερακαρού στρίβουμε δεξιά προς Ζαγκλιβέρι. Ένα χιλιόμετρο πριν το Ζαγκλιβέρι βλέπουμε την πινακίδα "προς φαράγγι Σκάλας". Ακολουθούμε το χωματόδρομο όλο ευθεία, περνάμε τα παρεκκλήσια και φτάνουμε μπροστά σε μια πετρόκτιστη θύρα. Αφήνουμε το αυτοκίνητο και ξεκινάει η περιήγηση !!!

Εθνικό Πάρκο Οροσειράς Ροδόπης

Το Εθνικό Πάρκο Οροσειράς Ροδόπης (ΕΠΟΡ) περιλαμβάνει το κεντρικό και δυτικό τμήμα του ορεινού συγκροτήματος της Ροδόπης, από τις βορειοανατολικές πλαγιές του όρους Φαλακρού και εν συνεχεία βορείως τού ποταμού Νέστου μέχρι τα ελληνοβουλγαρικά σύνορα και την ορεινή περιοχή της Ξάνθης.

Η Προστατευόμενη Περιοχή Οροσειράς Ροδόπης η οποία θεσμοθετήθηκε με το Ν. 3044/2002, χαρακτηρίστηκε ως Εθνικό Πάρκο με την Κοινή Υπουργική Απόφαση 40379/01-10-2009 (ΦΕΚ 445 Δ΄/02-10-2009).

Το ΕΠΟΡ ταυτίζεται με την περιοχή χωρικής αρμοδιότητας του Φορέα Διαχείρισης Οροσειράς Ροδόπης, όπως αυτή καθορίστηκε με το Ν. 3044/2002, με συνολική έκταση 1.731.150 στρεμμάτων.

Σέιχ Σου

Το Σέιχ Σου, αποκαλούμενο και Κέδρινος λόφος, είναι περιαστικό δάσος της Θεσσαλονίκης που εκτείνεται στις νότιες και νοτιοδυτικές πλαγιές του Χορτιάτη μέχρι και το δρόμο Επταπυργίου – Ασβεστοχωρίου. . Αποτελεί πνεύμονα της πόλης και χώρο αναψυχής των κατοίκων της. Η ονομασία μεταφράζεται σε νερό του Σεΐχη και προήλθε από τη βρύση που υπήρχε σε μουσουλμανικό νεκρικό μνημείο (τουρμπέ), το ερείπιο του οποίου υπάρχει ακόμα στην τοποθεσία Χίλια Δέντρα.

Από το 1800 έως το 1900 περίπου η περιοχή ήταν δάσος από δρυς. H περιοχή ήταν χέρσα και η πρώτη προσπάθειας αναδάσωσης έγινε το 1929 από τους καθηγητές Π. Kοντό και X. Γεωργόπουλο. Σε διάστημα 60 χρόνων φυτεύτηκαν περίπου 5 εκατομμύρια δέντρα.

Την Κυριακή 6 Ιουλίου 1997 στις 15:35 αναφέρθηκε στην Πυροσβεστική Υπηρεσία Θεσσαλονίκης το πρώτο τηλεφώνημα για την μεγάλη πυρκαγιά που έκαψε τελικά 16.640 στρέμματα, το 55% της έκτασης του.

Στο Σέιχ Σου φιλοξενούνται 277 είδη ανωτέρων φυτών, ανάμεσα στα οποία κάποια προστατευόμενα όπως το χελιδονόχορτο (Digitalis lanata). Το μεγαλύτερο τμήμα του δάσους, περίπου 75%, καλύπτεται από πευκοδάση ενώ σημαντική είναι και η παρουσία , κυρίων αειθαλών και της Αριζόνας. Στις βόρειες και βορειοανατολικές πλευρές του δάσους υπάρχουν σημαντικές εκτάσεις με πουρνάρια, ενώ κατά μήκος των υδάτινων ρευμάτων φύονται πλάτανοι, με κυρίαρχο είδος τον ανατολικό πλάτανο.

Η πανίδα του περιαστικού δάσους Σέιχ-Σου, όπως καταγράφεται, είναι επίσης πλούσια.
Από θηλαστικά συναντούμε λαγούς, αλεπούδες, νυφίτσες, ασβούς, κουνάβια αλλά και μια σειρά ακόμη από εντομοφάγα (σκαντζόχοιρους, κηπομιγαλή) και τρωκτικά ζώα (σκίουρους, αρουραίους, δασοποντικούς, κ.α.).
Αρκετά μεγάλος είναι, επίσης, και ο κατάλογος των πτηνών που φιλοξενούνται στο περιαστικό δάσος και την ευρύτερη περιοχή. Υπολογίζεται ότι στο Σέιχ-Σου συναντώνται πάνω από 80 είδη πτηνών, μεταξύ των οποίων είναι ο φιδαετός, ο κούκος, το χελιδόνι, το ορτύκι, ο τσαλαπετεινός, η πετροπέρδικα, το αηδόνι, το αγριοπερίστερο, η κουκουβάγια, η κίσσα, η τσίχλα και η καρακάξα. Αξίζει, επίσης, να αναφερθεί ότι από τα 407 είδη που αριθμεί η ορνιθοπανίδα της Ελλάδας, το 23,3% συναντάται στο Σέιχ-Σου, επιτρέποντας μας να θεωρήσουμε την ορνιθοπανίδα του δάσους αρκετά πλούσια.
Όσον αφορά στα αμφίβια και στα ερπετά που κατοικούν εδώ, διασημότεροι εκπρόσωποί τους είναι οι σαλαμάνδρες, οι λιμνοβάτραχοι, οι φρύνοι, οι μεσογειακές χελώνες και τα νερόφιδα. Στο Σέιχ Σου συναντώνται τέλος και διάφορα είδη σαύρας, μεταξύ των οποίων είναι και ένα σπάνιο είδος, γνωστό με την ονομασία «κροκοδειλάκι» (ή «κουρκουτάς»).

 pdf

pdf

ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΤΟΥ ΣΕΙΧ ΣΟΥ

Άρτεμις - Πηγή Συνταξιούχων (M1)

Το μονοπάτι περιήγησης έχει ως αφετηρία το χώρο Δασικής Αναψυχής '' Άρτεμη '' και τερματισμό το χώρο Δασικής Αναψυχής '' Πηγή Συνταξιούχων '' και έχει μήκος 2.000 μέτρα. Η πρόσβαση στο μονοπάτι γίνεται από το δρόμο προς Ξενοδοχείο Φιλίππειο και Εξοχή διαδρομή που ακολουθεί το μονοπάτι περνάει νότια του Ξενοδοχείου Φιλίππειου μέσα από νεοφυτεία τραχείας Πεύκης και Κυπαρίσσου, η οποία προήλθε από φυσική αναγέννηση μετά την πυρκαγιά του 1997. Τη διαδρομή διακόπτει ένας αντιπυρικός δασικός δρόμος από το Ξενοδοχείο Φιλίππειο προς το Υδραγωγείο του Αγίου Παύλου.

Πηγή Συνταξιούχων - Κρυονέρι (Μ2)

Το μονοπάτι περιήγησης έχει ως αφετηρία το χώρο Δασικής Αναψυχής ''Πηγή Συνταξιούχων'' και τερματισμό το χώρο Δασικής Αναψυχής ''Κρυονερίου'' και έχει μήκος 3.062 μέτρα Η πρόσβαση στο μονοπάτι γίνεται από το δρόμο προς Ξενοδοχείο Φιλίππειο και Εξοχή, καθώς και από την οδό Διαγόρα στην Άνω Τούμπα, βόρεια της Περιφερειακής οδού
Η διαδρομή που ακολουθεί το μονοπάτι περνάει ανατολικά του χώρου Δασικής Αναψυχής ''Άσπρη Πέτρα'' και του Δασικού Πυροσβεστικού Φυλακίου στην περιοχή Αγίου Παύλου και καταλήγει στο χώρο αναψυχής Κρυονερίου, αφού προηγουμένως διακόπτεται από το δασικό αντιπυρικό δρόμο Ζωολογικός Κήπος – Νοσοκομείο Παπανικολάου.
Το μονοπάτι περιήγησης διέρχεται από τμήματα του Δάσους που κάηκαν, καθώς και από τμήματα τα οποία έμειναν ανέπαφα από την πυρκαγιά του 1997. Τη διαδρομή διακόπτει ένας αντιπυρικός δασικός δρόμος από το Ξενοδοχείο Φιλίππειο προς το Υδραγωγείο του Αγίου Παύλου.
Ο πεζόδρομος στην πορεία του έχει κιόσκια, γέφυρες ξύλινες που είναι κατασκευασμένες στα ρέματα της διαδρομής, ξύλινα και πέτρινα σκαλοπάτια, παγκάκια με ή χωρίς σκέπαστρο, δοχεία απορριμμάτων, κ.λ.π.

Μπαρμπαγιώργη - Άγιος Παύλος (Χίλια δένδρα) (Μ3)

Το μονοπάτι περιήγησης έχει ως αφετηρία το χώρο Αναψυχής ''Χίλια Δέντρα'' (Δημοτικό Αναψυκτήριο) και τερματισμό το χώρο Δασικής Αναψυχής ''Μπαρμπαγιώργη'' και έχει μήκος 1.320 μέτρα Η πρόσβαση στο μονοπάτι γίνεται από την περιοχή των Χιλίων Δέντρων μετά το Δημοτικό Αναψυκτήριο προς Θέατρο Δάσους και Ζωολογικό Κήπο και από το δρόμο προς Ξενοδοχείο Φιλίππειο και Εξοχή στη διασταύρωσή του με την Περιφερειακή οδό, βόρεια του γηπέδου ‘Κεραυνού’, στην είσοδο του χώρου αναψυχής ''Μπαρμπαγιώργη''.
Η διαδρομή που ακολουθεί το μονοπάτι περνάει πίσω από τον Ζωολογικό Κήπο, κάτω από τη γέφυρα της Περιφερειακής οδού και με κατεύθυνση βορειοδυτική και πορεία ανοδική φτάνει στο χώρο αναψυχής ''Μπαρμπαγιώργη''.
Το μονοπάτι διέρχεται από τμήματα του Δάσους που κάηκαν, καθώς και από τμήματα τα οποία έμειναν ανέπαφα από την πυρκαγιά του 1997. Τη διαδρομή διακόπτει ένας αντιπυρικός δασικός δρόμος από το Ξενοδοχείο Φιλίππειο προς το Υδραγωγείο του Αγίου Παύλου.
Ο πεζόδρομος στην πορεία του έχει κιόσκια, γέφυρες ξύλινες που είναι κατασκευασμένες στα ρέματα της διαδρομής, ξύλινα και πέτρινα σκαλοπάτια, παγκάκια με ή χωρίς σκέπαστρο, δοχεία απορριμμάτων, κ.λ.π..

Μπαρμπαγιώργη - Πηγή Συνταξιούχων (M4)

Το μονοπάτι περιήγησης έχει ως αφετηρία το χώρο Δασικής Αναψυχής ''Μπαρμπαγιώργη'' και τερματισμό το χώρο Δασικής Αναψυχής ''Πηγή Συνταξιούχων'' με μήκος 635 μέτρα Η πρόσβαση στο μονοπάτι γίνεται από το δρόμο προς Ξενοδοχείο Φιλίππειο και Εξοχή στη διασταύρωσή του με την Περιφερειακή οδό, βόρεια του γηπέδου ‘Κεραυνού’, στην είσοδο του χώρου αναψυχής Μπαρμπαγιώργη και από το Δασικό Αντιπυρικό Δρόμο Υδραγωγείο – Ξενοδοχείο Φιλίππειο.
Η διαδρομή που ακολουθεί το μονοπάτι περνάει νότια του χώρου αναψυχής – θέας Μαύρος Λόφος και με κατεύθυνση ανατολική φτάνει στο χώρο αναψυχής ''Πηγή Συνταξιούχων''. Το μονοπάτι περιήγησης διέρχεται από τμήματα του Δάσους που κάηκαν, καθώς και από τμήματα τα οποία έμειναν ανέπαφα από την πυρκαγιά του 1997.

Θέση Θέας Τούσλα (Παλιό Τυροκομείο )- Σχολή Αρσάκειο (M5)

Το μονοπάτι περιήγησης έχει ως αφετηρία το ύψωμα Τούσλα, πάνω από το παλιό τυροκομείο και τερματισμό το σχολείο Αρσάκειο με μήκος 3.881,0 μέτρα. Η πρόσβαση στο μονοπάτι γίνεται είτε από τη Σχολή Αρσάκειο, είτε από το δασικό δρόμο Περαιβού – Πασχάληδες – Δρόμος προς Εξοχή (χαρακτηρισμένος από το Δασαρχείο Θεσσαλονίκης ως Α11).
Η διαδρομή που ακολουθεί το μονοπάτι έχει ως αφετηρία το ύψωμα Τούζλα, όπου έχει διαμορφωθεί ένας μικρός χώρος θέας με κιόσκι, από εκεί με συνεχή σχεδόν καθοδική πορεία και κατεύθυνση νοτιοανατολική ακολουθεί τη διαδρομή πλησίον του παλιού τυροκομείου και παρακολουθώντας το ρέμα Πασχάλη και το ρέμα Κοντογούρη μέσα από δάσος κωνοφόρων και αείφυλλων και φυλλοβόλων πλατύφυλλων ειδών φτάνει στο κτήμα Κοληρούση. Από εκεί με κατεύθυνση ανατολική και διαδρομή που ποικίλει άλλοτε ανοδική και άλλοτε καθοδική καταλήγει στη διασταύρωση του δρόμου προς Αρσάκειο σχολείο και δασικό δρόμο Αρσάκειο – Κοληρούση – Δεξαμενή δρόμου Περαιβού. Στο τέρμα της διαδρομής του μονοπατιού υπάρχει χώρος στάθμευσης αυτοκινήτων.
Το μονοπάτι περιήγησης διέρχεται από τμήματα του Δάσους που κάηκαν, καθώς και από τμήματα τα οποία έμειναν ανέπαφα από την πυρκαγιά του 1997. Η περιοχή γύρω από το ύψωμα Τούζλα, όπως και γύρω από το κτήμα Κοληρούση έχει καεί και παρουσιάζει εικόνα επικράτησης είτε αείφυλλων πλατύφυλλων ειδών, είτε νεοφυτείας κωνοφόρων. Η νεοφυτεία προέκυψε είτε από τεχνητή αναδάσωση που έγινε από τη Δ/νση Αναδασώσεων Θεσσαλονίκης είτε από φυσική αναγέννηση.
Στη διαδρομή του το μονοπάτι μετά τα πρώτα 400 μέτρα περνάει μέσα από δάσος κωνοφόρων και φυλλοβόλων πλατύφυλλων ειδών κατά μήκος του ρέματος Πασχάλη όπου ο περιηγητής έχει την ευκαιρία να απολαύσει την αρμονία της φύσης. Περίπου στο μέσο της διαδρομής έχει κατασκευαστεί πέτρινη βρύση και θέση ξεκούρασης. Σε όλη τη διαδρομή μέσα από το ρέμα υπάρχουν ξύλινες πεζογέφυρες προσαρμοσμένες στο φυσικό τοπίο. Το σύνολο της διαδρομής του μονοπατιού με τις ήπιες κλίσεις, την κατασκευή σκαλοπατιών στα αναγκαία τμήματα και την εγκατάσταση θέσεων ανάπαυσης προσφέρει στον επισκέπτη άσκηση και απόλαυση της φύσης.

Κρυονέρι -Τούμπα (M6)

Έχει ως αφετηρία τον χώρο δασικής αναψυχής Τούμπα – Μαλακοπή, στην περιοχή που βρίσκεται βόρεια της οδού Περαιβού και τερματισμό το χώρο αναψυχής Κρυονερίου, πλησίον του οικήματος των Συνταξιούχων, με μήκος 1.576,0 μέτρα
Η πρόσβαση στο μονοπάτι γίνεται είτε από το οίκημα Συνταξιούχων, το οποίο βρίσκεται στο τέρμα της οδού Διαγόρα μέσω ανισόπεδης διάβασης οχημάτων και πεζών, είτε από τη γέφυρα που βρίσκεται στο τέρμα της οδού Περαιβού και διαπερνά κάθετα την Περιφερειακή οδό.
Η διαδρομή που ακολουθεί το μονοπάτι, ξεκινώντας από το χώρο αναψυχής Τούμπα – Μαλακοπή, έχει πορεία με κατεύθυνση δυτική. Στη διαδρομή του διασχίζει μικρολεκάνες απορροής στην περιοχή με πορεία άλλοτε ανοδική και άλλοτε καθοδική, αλλά πάντοτε προσιτή στον επισκέπτη, ώστε να προσφέρεται η δυνατότητα να απολαύσει την ποικιλία του τοπίου. Υπάρχουν περίπου 150 σκαλοπάτια και 4 πεζογέφυρες που καθιστούν την περιήγηση ευχάριστη και εύκολη.
Στην αφετηρία της διαδρομής του μονοπατιού έχει διαμορφωθεί χώρος στάθμευσης αυτοκινήτων. Στο τέρμα της διαδρομής υπάρχει το οίκημα συνταξιούχων το οποίο έχει δασικό αναψυκτήριο.

Το δάσος Κουρί

Το δάσος Κουρί βρίσκεται βορειοανατολικά του Ασβεστοχωρίου και απέχει 1,5 χιλιόμετρο από την πλατεία του χωριού. «Κουρί» στα τούρκικα σημαίνει το μέρος με τα πολλά δέντρα, το άλσος.

Οι παλαιότεροι ,όσοι δηλαδή είναι πλέον στην ηλικία των 35-50 ετών , έχουν συνδέσει το μέρος αυτό με τις ωραιότερες εκδρομές της ζωής τους . Τότε, που παρέες-παρέες ανέβαιναν την πλαγιά που οδηγούσε στο πυκνό δάσος με βελανιδιές ,πουρνάρια και σούμες ,για να απολαύσουν τα δροσερά λημέρια του , να ξαπλώσουν κάτω από τα σκιερά δέντρα του ,να τραγουδήσουν , να παίξουν ποδόσφαιρο και «μήλα» και να ερωτοτροπήσουν πάνω στο πλούσιο χορτάρι του.

Στην ψηλότερη κορυφή του βουνού δεσπόζει το παρεκκλήσι του Προφήτη Ηλία, απ’όπου μπορεί κανείς να θαυμάσει την υπέροχη θέα του χωριού και ν’αφήσει τα μάτια του να περιπλανηθούν στον ανοιχτό ορίζοντα που φτάνει ως τις κορυφές του Ολύμπου ,πάνω από το Θερμαϊκό κόλπο. Από εκεί το ηλιοβασίλεμα είναι απλά μαγευτικό .

Τα παλαιότερα χρόνια ,οι κάτοικοι ανέβαιναν στο παρεκκλήσι με τα πόδια ,για να τιμήσουν τη γιορτή του, στις 20 Ιουλίου, από την παραμονή ,διανυκτέρευαν στο δάσος χορεύοντας και τραγουδώντας και ανήμερα της γιορτής επέστρεφαν αργά το βράδυ πίσω στο χωριό.Οι παρέες έδιναν «πραγματική» μάχη μεταξύ τους, για να εξασφαλίσουν το καλύτερο μέρος στο δάσος , ώστε ν’ανάψουν φωτιές και να γευτούν πάνω στα στρωσίδια τους τα εδέσματα που είχαν ετοιμάσει. Το κρασί έρρεε άφθονο και το κέφι διαρκούσε αμείωτο ως την αποχώρηση. Παρόμοια εκδρομή είχε προηγηθεί, βέβαια, και κατά τον εορτασμό της Εργατικής Πρωτομαγιάς.

Σήμερα , αποτελεί έναν προσφιλή τόπο αναψυχής για τους κατοίκους της περιοχής . Υπάρχουν ήδη εγκατεστημένες παιδικές χαρές και κιόσκια , ενώ το αναψυκτήριο που κτίζεται με προσανατολισμό τη λίμνη του Αγίου Βασιλείου ,σύντομα θα προσφέρει δροσιά και ξεκούραση σε επισκέπτες από τη Θεσσαλονίκη και τα άλλα περιαστικά χωριά.

Το δάσος Κουρί είναι ιδανικό για πεζοπορία, πικ-νικ, ποδηλασία ,τζόκινγκ και αποτελεί σίγουρα μια μοναδική διέξοδο από το καυσαέριο και το θόρυβο της πόλης.