Στα βόρεια της Ευκαρπίας, σε μία μαγευτική τοποθεσία υπάρχει το αγίασμα του Αι – Γιάννη.
Είναι μια περιοχή με πολλά πλατάνια και ρύακες νερού που στα παλαιότερα χρόνια είχαν τόση ροή που κινούσε τρεις νερόμυλους και δημιουργούσε φυσικές δεξαμενές στις οποίες κατέφευγαν κατά την καλοκαιρινή περίοδο οι νέοι για δροσιστική αναψυχή. Ένας τόπος που συνδυάζει ομορφιά και ησυχία.
Είναι άγνωστο από πότε υπάρχει εκεί η πηγή του αγιάσματος. Η πρώτη γραπτή μαρτυρία της ύπαρξής του ανάγεται στο 1920. Όταν οι πρόσφυγες ήρθαν και κατοίκησαν τη Νέα Ευκαρπία συχνά πήγαιναν στο χώρο του αγιάσματος για να κάνουν τις προσευχές και τα τάματά τους. Θυμούνται οι πρώτοι οικιστές του χωριού πως πάνω από το αγίασμα έπεφταν, σαν καταρράκτης, κλαδιά βάτων. Πάνω σε αυτά οι Ευκαρπιώτες δένανε κομμάτια από τα ρούχα τους, παρακαλώντας τον Άγιο Πρόδρομο να είναι πρεσβευτής των αιτημάτων τους.
Το 1952 στρατοπέδευσε στην περιοχή αυτή ένας λόχος τάγματος του Ελληνικού Στρατού. Τη βραδιά εκείνη, σύμφωνα με την παράδοση, παρουσιάστηκε σε έναν στρατιώτη σε όραμα, ο Τίμιος Πρόδρομος, ο οποίος του είπε να χτίσει ένα προσκυνητάρι πάνω από το αγίασμα. Ο στρατιώτης αναφέρθηκε στο διοικητή του και χτίστηκε ένα ναόσχημο προσκυνητάρι με την εικόνα του Αγίου.
Για πολλά χρόνια, το αγίασμα το φρόντιζε ο . Θ. Α., ο οποίος το 1968, κατά την ώρα της Θείας Λειτουργίας, σκεφτόταν ότι κάποτε θα έπρεπε να χτιστεί ένας μικρός ναός για να μην τελείται η Θεία Λειτουργία υπαίθρια. Τότε παρουσιάστηκε μια γερόντισσα που του αποκάλυψε το λογισμό του και του είπε πως ο Αι – Γιάννης θα φροντίσει να βρεθούν τα χρήματα. Πραγματικά, την ίδια ημέρα ένας άγνωστος παρέδωσε στον π. Αντώνιο Ξενοφωντίδη 20.000 δραχμές για το σκοπό αυτό. Ο άνθρωπος αυτός ποτέ δεν ξαναπαρουσιάστηκε. Με τη βοήθεια και ενός ακόμη δωρητή τη χρονιά εκείνη χτίστηκε ο μικρός ναός.
Το 1993 τα νερά στην περιοχή είχαν λιγοστέψει. Σαν να μην έφτανε αυτό, κάτοικος που το κτήμα του γειτνίαζε με το αγίασμα έκανε γεώτρηση, με αποτέλεσμα να διακόψει προσωρινά τη φυσική ροή του αγιάσματος, πράγμα που προξένησε μεγάλη λύπη στους προσκυνητές.
Υπάρχει σαφής μαρτυρία των κατοίκων για τον τόπο αυτό που επέλεξε και αγάπησε ο Τίμιος Πρόδρομος. Διηγούνται ένα περιστατικό χαρακτηριστικό. Ο κ. Τ.Δ. κάποια μέρα παρουσιάστηκε στον υπεύθυνο διακονητή του αγιάσματος Θ.Α. και του είπε: «Είμαι ο Τ.Δ. και σε λίγους μήνες θα κάνω την βάφτιση του παιδιού μου εδώ στο αγίασμα». Η σύζυγός του ήταν δύο μηνών έγκυος. Το ζευγάρι για εννέα χρόνια έφερε την πικρία της ατεκνίας, όταν παρουσιάστηκε σε ενύπνιο ο Τίμιος Πρόδρομος, δίνοντάς τους εντολή το μεν παιδί να το ονομάσουν Ιωάννη, τη δε βάφτιση να την κάνουν στο αγίασμα, του οποίου την ύπαρξη δεν γνώριζαν.
Αλλά και πολλές άλλες σχετικές μαρτυρίες θυμούνται ιερείς και κάτοικοι. Τις εργασίες περίφραξης και συντήρησης συνέχισε ο π. Γεώργιος Πολύζος. Το 2001, επί εφημερίας του π. Ιωάννη Δημητριάδη το αγίασμα αναμορφώθηκε και το παρεκκλήσι επενδύθηκε με πέτρα.
Πληροφορίες από το βιβλίο «Αμπέλων Εύκαρπος» του Πρωτοπρεσβύτερου Νικηφόρου Καλαιτζίδη, έκδοση Ι.Ν. Αγίου Γεωργίου 2003
Πηγή: http://www.pmnews.gr
